На вулицю не піду і дома не всиджу
– На вулицю не піду і дома не всиджу,
Доведеться підкопатись до дівчини в хижу.
– Бодай тебе копала лихая година!
Що за тебе, сякий-такий, мене мати била.
Била мене моя мати ключем від комори,
Та за тебе, сякий-такий, що ти чорнобровий.
Била ж мене моя мати ключем від світлиці,
Бо за тебе, сякий-такий, що ти білолиций.
Била мене моя мати та ще й научала,
Щоб з козаком не стояла та й не розмовляла.
Чом козака не любить, хіба не хороший?
Очі сірі, як у жаби, сам на чорта схожий.
Доведеться підкопатись до дівчини в хижу.
– Бодай тебе копала лихая година!
Що за тебе, сякий-такий, мене мати била.
Била мене моя мати ключем від комори,
Та за тебе, сякий-такий, що ти чорнобровий.
Била ж мене моя мати ключем від світлиці,
Бо за тебе, сякий-такий, що ти білолиций.
Била мене моя мати та ще й научала,
Щоб з козаком не стояла та й не розмовляла.
Чом козака не любить, хіба не хороший?
Очі сірі, як у жаби, сам на чорта схожий.
Джерело:
Жартівливі пісні. Родинно-побутові / Упорядники О.І. Дей, М.Г. Марченко, А.І. Гуменюк. – Київ: Наукова думка, 1967. – 800 с.Рекламне оголошення