Ты любима Лемковино,
Мой родимый краю,
Мам я в тобі красне дівча,
Як жыє не знаю.

Жыє оно меж горами,
В маленкой хатині,
В низкой, курной, деревяной,
При своєй родині.

Не мож отталь єй видіти,
Ни бесіды чути,
И не може сердце моє
Миленькой забыти.

Бо то дівча миле, любе,
Як перепеличка,
Білы личка, чорны очка,
Сама невеличка.