Ты моя родино,
Родна Лемковино,
Не мож ся встримати,
Штоб тя не любити.

Кед Лемко сой співат,
То ся гай розвиват,
Крячына и листя,
Бучкы и ялиці!

Вы лемковскы горы,
Прекрасны долины,
Бо в вас ся нам родят
Солодкы малины!

В тых лемковскых горах,
Ружне квітя квитне,
Не одной дівчыні,
До сердця прилипне!

Не зато сой співам,
Штобы-м роскошувал,
Але зато співам,
Штобы-м сой жаль прервал.

Загучали горы,
Зашуміли лісы,
Где ся поподіли,
Мои млады часы?

Пойшли они пойшли,
Аж по чужом світі,
А я остал смутный,
Як тот пташок в кліткі.

Младост моя мила,
Скоро ся минула,
Як тота рокыта,
Што в ярі квитнула.

Младост моя младост,
Вышла мні на марност,
Мои млады літа
Не ужыли світа.

Весело младому,
В світі прожывати,
Старому – смутному,
Лем в гроб зазерати.