Там на горі зимный вітер дує,
Там козачок пшениченьку сіє.
Пришла к нему надобна дівчына,
Што в зеленом гаю заблудила.

Ты, козаче, надобный гультаю,
Выпровад мня з зеленого гаю.
Як тя буду з того гаю вести,
Мушу я тя з дороженькы звести.

Можеш ты мня день и ноч водити,
Не дам ся ти з дорогы зблудити.
А маю я коновечку меду,
А чей я тя з дороженькы зведу.

Сладкий медок в твоєй коновечці,
Ліпший розум в моєй головонці.
Ищы дівча тот медок не пило,
А уж оно з дорогы зблудило.